XAQUÍN CAMPO FREIRE. NARÓN. 26-07-2016.
Por que meter e facer responsábel ao Apóstolo das nosas
propias desfeitas? Voume referir só a lingua e cultura galegas.
Señor
Santalices, lin atentamente o seu solemne discurso. Nada mal fixo Santiago, o
Apóstolo, para irlle afear publicamente a conduta e que teña que vir arranxar
algo neste asunto.
Todo o seu
grupo actual, principalmente o señor
Feijoo, D. Jesús Vázquez, D. Anxo
Lorenzo, etc, queimaron miles libros en lingua galega para o ensino. Santiago
non é culpábel.
Foi o señor
Feijoo o que entrou berrando como cabalo de Atila que devastaría o decreto da
lingua galega elaborado por don Manuel Fraga co consenso de todos. Santiago non
é culpábel.
Ben axiña
impuxo o señor Feijoo o “decretazo” que arruinou, desprestixiou e fixo
desaparecer na práctica a lingua das esferas oficiais e mesmo en áreas do
ensino e introxectou nas conciencias das xeracións novas e vellas a idea
suicida de que o noso non vale para nada. A tal grao, que mesmo mereceu a
censura das máis prestixiosas institucións da Galiza, da Europa e do mundo
cultural universal. Cantas mentiras altisonantes propagaron a cotío¡ E cantos
euros¡ Santiago non é culpábel.
Envolveuse
na bandeira galega para chorar sensibleiras bágoas oportunistas en momentos
solemnes coma se de cativos malcriados ou adolescentes inmaturos se tratase. Santiago
non é culpábel.
Bilingüismo harmónico, da man desa muller que
defende a mesma miseria cultural na chamada Galicia Bilingüe, que nin é Galicia
nin sequera é monolingüe nun correcto castelán. Que bonitos aparecen nas fotografías
das hemerotecas eses abrazos solidarios na causa do demérito á lingua! Son os
militantes da máxima categoría na persecución e eliminación dela.E aí, todos
nós, coma pampas testemuñas e consentidores culpábeis. Vemos a miseria cultural na que nos meten e temos
que dicir que chove. Santiago non é culpábel.
Señor Santalices, veñen agora con esa
andrómena de que Santiago nos bote unha man. E todos anuentes na Catedral dicindo:
amén!
Non lles
parece unha profanación, non xa da catedral, senón do pobo a quen representan? Que
hipocrisía maiúscula! Non estarán a facer electoralismo para “dummies”
valéndose ata da relixión?
Cando teñen
todo o poder nas mans fai falta ser mixiricas abondo para dicir solemnemente:
Señor Santiago “é moito o que pido e
pouco o que somos quen de ofrecer”.
Vennos
vostede hoxe con esas milongas? Non, señor Santalices. Por iso non pasa nin o
cabalo de Santiago do Pazo de Raxoi. Non me estraña que se erga aos pés de
diante alporizado, enrabechado.
Vostede,
Presidente do Parlamento, o señor
Presidente do goberno e a Xunta en
pleno, e moitos outros que saíron nas fotos, teñen o poder, a tixola e o mango.
Vostedes levan gobernado oito anos e insistindo na teima da destrución de todo
o nós colectivo e calumniándonos a todos, dicindo que nos negamos a abrírmonos
ao mundo universal, Non lles parece unha blasfema política?
Fomos nós,
pobo común, quen nos botamos ao mundo e á emigración. Quen levamos a lingua e a
cultura galegas polo mundo adiante. E como pobo común, nós e os devanceiros,
creamos e conservamos a nosa identidade nos intres máis duros da nosa historia.
Se se erguen
todos eses que vostede citou, e os que
adrede silenciou, (digamos Bóveda), non terían algo moito que dicirnos á cara?
Vostedes, que estaban alí todos xuntos na catedral non lles parece unha falta
de ética común, social e colectiva? Nós, coma o servo infiel e nugallán do
evanxeo enterramos o denario, o talento, e logo discursamos. Hai un baleiro de
auténticos valores e de coherencia.
E pídelle á
Igrexa: “fago votos para que a Igrexa
galega –clero e laicos– en comuñón coa Igrexa universal, manteña e acentúe a
súa sensibilidade respecto ao idioma e a cultura que nos identifican como pobo,
participando activamente na tarefa común de defender, mellorar e estender ese
legado inigualable”.
Non me
estraña que ata o cabalo branco de Santiago rinche e nos chame a todos
hipócritas e mentireiros. E que debera
facer falta pedirlle iso a igrexa? Se hai que pedirllo é que está a traizoar ao
pobo galego.
Cando todos
nós fomos metendo no baúl das miserias o Concilio Galego, que deixou claro dabondo
a postura desa Igrexa, vimos agora todos xuntos, e digo todos, a laiarnos para seguirmos na meirande das
inconsecuencias. Xa. Pedímosllo a Santiago pero para seguir a peor.
Penso que xa
é tempo de anoxarnos e mirármonos todos no cabalo branco de Santiago que
rebrinca encabuxado no Pazo de Raxoi e se ergue aos pés de diante para dicirnos,
como pobo: Nunca máis! Nin como políticos nin como crentes me volvades con esas
andrómenas e pantomimas. A que vindes á Catedral?
Esa relixión
que vostede discursou, señor Santalices, non é a fe de Xesús, o Cristo. Nin sequera a do Concilio Galego. Ese
discurso non ten a categoría do Apóstolo. É simplemente un armadillo para
cubrir expediente.
Pero é que
nin politicamente é correcto. Santiago non vai facer o que temos que facer nós.
Salvo botarnos á cara as preguizas e malas prácticas. “Non quen di: Señor!, Señor!, entrará no
reino dos ceos, senón quen cumpre a vontade de Deus”. Xa abonda de mentiras e
de pregarias ocas e baleiras. Que razón
tiña Curros: “Se este é o mundo que eu fixen,...,”.
E a Igrexa, todos nós, examinemos moi
seriamente cal é a nosa responsabilidade, que certamente é grande desde hai ben
séculos. Con luces e sombras.
O discursiño
é unha interpelación forte en moitos sentidos. Eu limiteime á lingua e á
cultura. Corresponderalles a outros as cumpridas análises noutros eidos, por
exemplo no social ou Angrois. Entre todos completamos as teselas deste amplo
mosaico.
O cabalo de
Santiago, no Pazo de Raxoi. érguese aos pés indignado.
Comentarios
Publicar un comentario
Deixa o teu comentario...