"#YoTambién Si todas las mujeres que han sufrido agresiones o acoso sexual escribieran en su estado de Facebook 'Yo también', la gente podría hacerse una idea de la magnitud del problema".
Dende fai uns días podemos ver nas redes sociais esta mensaxe xunto coas experiencias vitais de moitas mulleres, experiencias baseadas nunha relación de poder, de dominación e sumisión, de carácter patriarcal.
Esta idea, da actriz Alyssa Milano, surxe en resposta ao escándalo do productor de cine hollywoodiense Harvey Weinstein, o cal foi acusado por varias mulleres de acoso e violación. De esta forma, esta iniciativa pretende visibilizar e sensibilizar sobre un problema social estrutural.
Persoalmente, recordo algunha situación deste tipo:
- o tío que te toca o cú nun concerto,
- a conversa nas redes sociais de dominación e sexualizada, mostrando os seus xenitales,
- o tío que te segue nun coche e mastúrbase, cando éramos menores de idade,
- etc.
A última aconteceume o día de hoxe cando estaba nunha marquesina esperando por un bus. Estaba eu tranquilamente escoitando música e evadíndome da realidade cando se aproxima un señor, o cal cree que ten o dereito de facer público o seu pensamento de "Que suerte tienen a veces las paradas...". A miña mente desconectou con unha expresión de desprecio o seu comentario, tanto verbal como corporalmente.
A cousa quedou aí, aínda que segue a recobrar forza no meu pensamento.
A este respecto, propoño un exercicio de observación para todas as mulleres en concreto e para os homes cando compartan ese espazo de espera con algunha muller. Este exercicio consiste en observar aos conductores de cada un dos vehículos que pasa por esa carretera na que esperamos polo transporte público. Evidentemente, hay que poñerse as lentes violentas para contemplar os comportamentos dos pilotos e das pilotas, así como, dos acompañantes no seu carón.
Con isto, comprobaremos como a linguaxe non verbal dinos moito do que pensan esos conductores. Se probades, contade a vosa visión da situación. Pola miña parte, observei unhas miradas que recorren os corpos das mulleres de arriba a abaixo e ás veces ata con un sorriso pícaro (perverso).
Acudimos ao feminismo como aquel movemento político e social, como aquela teoría crítica, para que as mulleres asuman a tarefa de intervir activamente no mundo, visibilizar os problemas que temos polo feito de pertencer ao "segundo sexo", redefinir o presente e articular o provernir e, así, procurar unha sociedade máis xusta e igualitaria para todas e para todos.
Comentarios
Publicar un comentario
Deixa o teu comentario...